Suska sechlońska to po prostu śliwka, tak zwana węgierka, ale pochodząca z ściśle określonego regionu i poddana odpowiedniej obróbce. Zacznijmy od obszaru geograficznego. Otóż, suska sechlońska to duma czterech małopolskich gmin: Laskowa, Iwkowa, Łososina Dolna i Żegocina. Dzięki unijnemu certyfikatowi, który został przyznany susce sechlońskiej w 2010 roku, obszar, na którym jest wytwarzana wynosi 239,55 kilometrów kwadratowych. Jak powstaje? Po zbiorze, owoce są suszone i następnie podwędzane gorącym dymem w specjalnych suszarniach. Dzięki temu śliwki mają elastyczny, mięsisty miąższ i pomarszczoną lepką skórkę w kolorze od ciemnogranatowego do czarnego. W smaku jest lekko słodka z dymnym posmakiem i aromatem wędzenia. W polskiej kuchni suska sechlońska jest najczęściej wykorzystywana do wyrobu kompotów, zwłaszcza tych wigilijnych, jako dodatek do mięs, sosów, farszów i ciast. A dlaczego suska sechlońska? W miejscowej gwarze suska znaczy tyle co suszona, a sechlońska pochodzi od miejscowości Sechna, w gminie Laskowa.